37. ΣΧΟΛΙΚΗ ΦΟΒΙΑ

 

  

Όπως γνωρίζουμε ήδη, οι φοβίες παρατηρούνται ιδιαίτερα συχνά στην παιδική ηλικία. Πρόκειται για φόβους αντικειμένων από τα οποία παίρνουν και το όνομά τους. Οι φόβοι αυτοί είναι επίμονοι, ενώ το άτομο αποφεύγει ή αντιμετωπίζει με ιδιαίτερο άγχος το εκάστοτε αντικείμενο.

   Μία από τις συχνότερες είναι η σχολική φοβία. Φυσικά, η κατάσταση περιπλέκεται, αφού σχετίζεται με ενδοψυχικούς παράγοντες, τις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας αλλά και τα ερεθίσματα που έχουν λάβει από το σχολικό περιβάλλον. Μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, κυρίως όμως κατά την έναρξη του σχολικού έτους ή σε περιόδους σχολικής αλλαγής. Παρατηρείται συχνότερα στις ηλικίες 5, 11, 14-15. Όσο μεγαλύτερη ηλικία,τόσο πιο βαριά η μορφή της.

   Τι είναι αυτό όμως που προκαλεί την εμφάνιση της σχολικής φοβίας; Θα μπορούσε να είναι ένας αυστηρός και απαιτητικός δάσκαλος ή  η ύπαρξη μαθησιακών διαταραχών. Όταν το παιδί πάει πρώτη φορά στο σχολείο, η φοβία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το άγχος αποχωρισμού. Μεγαλώνοντας, είναι πιθανόν να αρνείται να πάει σχολείο  λόγω της πίεσης που του ασκείται από το οικογενειακό περιβάλλον για την επίδοσή του. Εκείνο, όπως είναι αναμενόμενο, δυσκολεύεται να βρει την ισορροπία υπό το βάρος των επιθυμιών που έχουν οι γονείς και καθρεφτίζουν σε αυτό.

   Προσθέτως, ένα τραυματικό γεγονός στο παρελθόν είναι πιθανό να κάνει εμφανή τον αντίκτυπο του με αφορμή τον αποχωρισμό του παιδιού από τη μητέρα του. Συμπτώματα εκτός του κλάματος  μπορούν να εμφανιστούν και σωματικά. Πιο συγκεκριμένα, εμετοί, διάρροια, ταχυκαρδία, πονοκέφαλοι και πόνοι στην κοιλιά είναι από τα πιο συνηθισμένα συνοδά   συμπτώματα. Οι αντιδράσεις των γονιών είναι συνήθως έντονες προσπαθώντας να πείσουν το παιδί να πάει σχολείο, με αποτέλεσμα η κατάσταση να επιδεινώνεται. Τα συμπτώματα υποχωρούν τα σαββατοκύριακα ή όταν οι γονείς τελικά συμφωνούν το παιδί να παραμείνει στο σπίτι.

   Είναι βασικό τα σημάδια να αναγνωριστούν  και να  αντιμετωπιστούν με την δέουσα προσοχή. Οι γονείς λοιπόν, μπορούν να ακούσουν το παιδί και να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά του προκειμένου να εντοπίσουν τα αίτια της πρόκλησης άγχους και ταραχής. Είναι υψίστης σημασίας, η δημιουργία ενός υποστηρικτικού δικτύου με το σχολείο ώστε να ακολουθούν όσο το δυνατόν κοινή γραμμή και να υπάρχει ανατροφοδότηση. Ωστόσο, προτείνεται η συμβουλή ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας, μιας και η σχολική φοβία  στην προεφηβεία σχετίζεται με κατάθλιψη και διαταραχές της διάθεσης.

✍️ Γράφει η Δήμητρα Κοζμίδου, κοινωνική λειτουργός.

_____________________________________________

🦊|CheirelProject