30.ΑΓΧΩΔΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ

 

   Το άγχος αποτελεί κοινή αντίδραση που παρατηρείται στην πλειοψηφία των ανθρώπων που βρίσκονται μπροστά σε έναν επικείμενο κίνδυνο. Θεωρείται παθολογικό όταν δημιουργεί δυσκολίες στην καθημερινή ζωή του ατόμου διαταράσσοντας την συναισθηματική ηρεμία που βιώνει.

   Πρωταρχική εκδήλωση είναι ο φόβος συνδυασμένος με την αποφυγή. Υπολογίζεται ότι οι αγχώδεις διαταραχές αποτελούν το 10-15% των ψυχικών διαταραχών σε παιδιά, ενώ ταυτόχρονα το 1% του παιδικού πληθυσμού παρουσιάζει την συγκεκριμένη διαταραχή. Η εμφάνισης της παρουσιάζεται σε νεότερη ηλικία στα κορίτσια συγκριτικά με τα αγόρια. Η πλήρης συμπτωματολογία εμφανίζεται πιο συχνά στην προεφηβεία και την εφηβεία.

   Το αίσθημα του άγχους βιώνεται, σαν κάτι δυσάρεστο, αόριστου κινδύνου που είναι δύσκολο να καθοριστεί. Συνυπάρχουν συμπτώματα του γαστρεντερικού (ναυτία, εμετός) και του καρδιοαναπνευστικού συστήματος (δύσπνοια, ταχυπαλμία). Μπορεί να εμφανιστεί κεφαλαλγία, ζάλη, τάση προς λιποθυμία, εφίδρωση, ενώ παράλληλα είναι πιθανόν να εμφανιστεί δυσκολία στην συγκέντρωση αλλά και στον ύπνο. Η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή κάνει την εμφάνιση της με επίμονες και αβάσιμες ανησυχίες αναφορικά με τον ανταγωνισμό, τις ικανότητες του, την αποδοχή και την συμπεριφορά του, δηλαδή αν έχει υπάρξει ανάρμοστη στο παρελθόν ή στο παρόν

   Στην συμπεριφορά των  παιδιών που έχουν αγχώδη διαταραχή, φαίνεται πως συνυπάρχουν, έλλειψη αυθορμητισμού και αυτοπεποίθησης, εσωστρέφεια και έντονη αγωνία για ζητήματα που αφορούν την επιβράβευση. Παρατηρείται ακόμα, αυξημένη δυσκολία αναφορικά με τον αποχωρισμό αλλά και συναισθηματική εξάρτηση. Τα παραπάνω μπορούν να πάρουν την μορφή μειωμένης διεκδίκησης και έλλειψη βούλησης.Φυσικά, υπάρχουν παράγοντες που συνδέονται με την έναρξη των συμπτωμάτων και είναι η απώλεια ή απειλή αυτής, σχολική αποτυχίας κ.α.

   Όσον αφορά την  θεραπεία των διαταραχών άγχους,  σε συνεργασία  με επαγγελματία ψυχικής υγείας, φαίνεται πως στοχεύει στην μείωση της έντασης των συμπτωμάτων και την ανακούφιση από την αγωνία,  την πρόληψη των επιπλοκών που μπορεί να εμφανιστούν μελλοντικά ,αλλά και τη μείωση της δυσλειτουργίας στους τομείς που παρατηρείται. Πιο συγκεκριμένα, στην συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα, σημαντικότατος στόχος είναι  η ενίσχυση της αναπτυξιακής του πορείας καθώς και η ενδυνάμωσή του, προκειμένου να μάθει να ανταποκρίνεται και να διαχειρίζεται ,μελλοντικά, αντίστοιχες δυσκολίες.

   Πολλές φορές, ειδικότερα σε περιόδους κρίσης, χορηγείται φαρμακευτική αγωγή, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα. Βέβαια, η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία σημειώνει πολύ θετικά αποτελέσματα, το ίδιο και οι συναντήσεις με τους γονείς, ή ολόκληρη την οικογένεια. Ιδιαίτερη έμφαση, δίνεται στην επεξεργασία των ατομικών και οικογενειακών δυσκολιών που προάγουν ουσιαστικά, την εμφάνιση της διαταραχής στο παιδί.  Έπειτα, η θεραπευτική διαδικασία , επικεντρώνεται στην τροποποίηση των παραγόντων που πυροδοτούν και διαιωνίζουν τη συνθήκη αυτή.

✍️ Γράφει η Δήμητρα Κοζμίδου, κοινωνική λειτουργός.

_____________________________________________

🦊|CheirelProject