2.ΠΩΣ ΝΑ ΘΕΣΕΤΕ ΟΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;

Όπως είναι ευρέως γνωστό, τα παιδιά έχουν ανάγκη από στοργή και αγάπη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτά μονάχα αρκούν. Είναι σημαντική λοιπόν η ύπαρξη και θέσπιση ορίων στην καθημερινότητα του παιδιού σε θέματα αυτοφροντίδας, μελέτης, χρόνου διασκέδασης, διατροφής, ύπνου κ.α. Για ποιο λόγο τα όρια είναι απαραίτητα; Αρχικά, γίνεται σαφές πως τα όρια μαθαίνονται ενώ είναι απαραίτητα δεδομένου πως προσφέρουν ασφάλεια στο παιδί ενώ το βοηθούν να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, κάνοντας του γνωστό ποιες συμπεριφορές είναι επιτρεπτές και αποδεκτές από τους άλλους και ποιες όχι. Μεταξύ άλλων είναι και τα σωματικά όρια (ανάλογα με την ηλικία φυσικά). Πρέπει να αφήνουμε στο παιδί να έχει και να απολαμβάνει τον προσωπικό του χώρο, είτε αυτός λέγεται «δωμάτιο» είτε «σώμα».

   Δεν είναι λίγες οι φορές όπου οι παραβιάσεις των ορίων από τους γονείς αποτρέπουν την ωρίμανση του παιδιού και την εξέλιξη του σε υπεύθυνο και ανεξάρτητο ενήλικα. Από την άλλη, η συνέπεια και η σταθερότητα στην εφαρμογή των ορίων συνιστά σημαντικότατο παράγοντα για υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη. Γι’ αυτό λοιπόν, όσο νωρίτερα ξεκινά η οριοθέτηση τόσο πιο αποτελεσματική κρίνεται. Όταν ξεκινά η διαδικασία της θέσπισης ορίων, καλό είναι να αποφεύγουμε να γίνει αυτό με νεύρα και γκρίνια καθώς με αυτό τον τρόπο δεν θα εισακουστεί αυτό που θέλουμε να πούμε.

   Εξηγούμε στα παιδιά πως σκοπός μας δεν είναι ο περιορισμός και δεν έχει τιμωρητικό ρόλο αλλά συμβαίνει για τη δική τους προστασία. Συνηθίζεται, οι γονείς να διστάζουν  να θεσπίσουν όρια στο παιδί φοβούμενοι πως θα χάσουν την αγάπη του και θα διαλυθεί η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα τους ή ακόμα και πως θα περιορίσουν με αυτό τον τρόπο την έκφραση της προσωπικότητας. Είναι αναμενόμενο επίσης, οι γονείς που εργάζονται πολλές ώρες και περνούν ελάχιστο χρόνο με το παιδί να αισθάνονται τύψεις και δεν επιθυμούν να «χαλάσουν» τις λίγες αυτές ώρες με κανόνες και όρια. Κατά βάση στην ηλικία των 2-5 ετών «χτίζονται» τα θεμέλια για την θέσπιση των ορίων και γίνεται διάκριση ανάμεσα στο τι είναι «καλό» και «κακό».

Στόχος της οριοθέτησης είναι η αφομοίωση συμπεριφορών που χαρακτηρίζονται αποδεκτές και λειτουργικές, διευκολύνοντας την καθημερινότητα του παιδιού σε πρώτο και τη λειτουργία του οικογενειακού συστήματος, σε δεύτερο επίπεδο. Όταν αντιληφθούμε πως το παιδί έχει εσωτερικεύσει, για παράδειγμα, ποιο είναι το χρονικό πλαίσιο στο οποίο μπορεί να δει τηλεόραση, ανάλογα με την ηλικία μπορεί να γίνει πιο ευέλικτο. Φυσικά ,χρειάζεται υπομονή και επιμονή, δεδομένου πως σε μικρή ηλικία είναι δύσκολο να εξηγήσουμε τέτοια ζητήματα στο παιδί λόγω γνωστικής και λεκτικής ανάπτυξης.

   Ας μην ξεχνάμε , πως αφού τα παιδιά, ιδιαιτέρως σε μικρές ηλικίες, δρουν μιμητικά πρέπει και η δική μας συμπεριφορά να συνάδει με τα όρια που θέτουμε σε αυτά. Για παράδειγμα, δε μπορούμε να απαγορεύουμε στο παιδί να καταναλώσει γλυκό παραπάνω από μία φορά την εβδομάδα και παράλληλα εμείς να καταναλώνουμε καθημερινά, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως όλες οι ηλικίες «υπόκεινται» στα ίδια όρια (παιδική ηλικία≠ενηλικίωση). Συμπεραίνοντας, πρέπει να είμαστε εφοδιασμένοι με υπομονή και επιμονή, ενώ τα  όρια προσαρμόζονται με βάση την ηλικία και τον χαρακτήρα του παιδιού και πρόκειται για μια  διαδικασία που όσο πιο σύντομα ξεκινήσει τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι.

 

Ευτυχία είναι να ξέρεις τα όριά σου και να σου αρέσουν

-Ρομαίν Ρολάν-

✍️ Γράφει η Δήμητρα Κοζμίδου, κοινωνική λειτουργός.

_____________________________________________

🦊|CheirelProject