11. ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η κατανόηση της διαφορετικότητας μέσα από το εξαιρετικό παραμύθι ‘Έλμερ, ο παρδαλός ελέφαντας’, του βρετανού συγγραφέα McKee David (Μακ Κι Ντέιβιντ).

Λίγα λόγια για το παραμύθι που αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους:

Υπάρχει μια αγέλη από ελέφαντες, οι οποίοι είναι όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους. Δηλαδή, κάποιοι είναι γέροι, κάποιοι είναι νέοι, άλλοι ελέφαντες είναι χοντροί, άλλοι κοντοί, άλλοι πιο ψηλοί. Επίσης, μερικοί είναι αδύνατοι, άλλοι πάλι γεροδεμένοι. Μα!  Όλοι έχουν ένα χρώμα, το γκρι! Εκτός, από έναν ελέφαντα, τον Έλμερ, ο οποίος είναι πολύχρωμος και κάνει τους άλλους να γελάνε! Τους διασκεδάζει με τ’ αστεία του και τα παιχνίδια του, είναι η χαρά της παρέας! Στη συνέχεια, ο αγαπητός Έλμερ βούτηξε σ’ έναν γκρι θάμνο με βατόμουρα που βρήκε, διότι είχε βαρεθεί να είναι διαφορετικός. Ήθελε ν’ αποκτήσει γκρι χρώμα, όπως κι έγινε. Έτσι, όταν τον είδαν οι άλλοι ελέφαντες, δεν τον γνώρισαν. Παρόλο την αλλαγή αυτή, ο Έλμερ δεν μπορούσε να συμπεριφέρεται σαν τους άλλους, οι οποίοι ήταν ήσυχοι. Ο Έλμερ ήθελε να γελάσει, να κάνει αστεία. Η διαφορετικότητα του Έλμερ ήταν ο προσωπικός του χαρακτήρας κι όχι το χρώμα του. Ο Έλμερ άρχισε πάλι να κάνει τα παιχνίδια του και τ’ αστεία του, έτσι οι άλλοι ελέφαντες τον κατάλαβαν και γελούσαν. Ξαφνικά, εκείνη τη στιγμή άρχισε να βρέχει, με αποτέλεσμα, ο αξιολάτρευτος Έλμερ να ξεπλυθεί και να φαίνεται και πάλι το πολύχρωμο, όμορφο χρώμα του. Από τότε, όλοι οι ελέφαντες είχαν αποφασίσει να βάφονται μια φορά τον χρόνο πολύχρωμοι κι ο Έλμερ γκρι.

Μέσα από το παραμύθι λοιπόν, καταλαβαίνουμε ότι η εξωτερική εμφάνιση (δηλαδή το χρώμα, το ύψος, το βάρος, το αν κάποιος είναι ψηλός, κοντός, χοντρός, αδύνατος κ.λπ.), πρέπει να είναι λιγότερη σημαντική, από τον εσωτερικό χαρακτήρα κάποιου, από την πρόθεση που έχει κ.λπ. Συνάμα, ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, με τον δικό του προσωπικό χαρακτήρα, χρώμα, εμφάνιση κ.λπ. Έτσι λοιπόν, πρέπει να γνωρίζουμε ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί και δεν πρέπει να φοβόμαστε γι’ αυτό, ούτε και να πιέσουμε τον εαυτό μας, για ν’ αλλάξουμε, ώστε να γίνουμε αγαπητοί ή δεκτοί από τους άλλους. Ο Έλμερ, παρά τη διαφορετικότητά του έγινε αποδεκτός, χωρίς ν’ αλλάξει. Επιπροσθέτως, οφείλουμε να μάθουμε, ν’ αγαπάμε τη διαφορετικότητά μας κι έτσι να μας αγαπάνε κι οι άλλοι.  Να το θυμόμαστε αυτό μικροί μου φίλοι και μεγάλοι. Όλοι είμαστε διαφορετικοί και πρέπει να το σεβόμαστε αυτό, χωρίς να κοροϊδεύουμε. Δεν πρέπει άλλωστε να είμαστε ίδιοι (δε θα είχε κι ενδιαφέρον). Για σκεφτείτε, τη γνωστή φράση «και τα πέντε δάχτυλα, δεν είναι ίδια», τα οποία αποτελούν μέρος του σώματός μας, πόσο μάλλον όλοι οι άνθρωποι. Τέλος, η διαφορετικότητα, κάθε είδους, είναι κάτι το ξεχωριστό και θα πρέπει να γίνεται αποδεκτή και σεβαστή, όπως έχει αναφερθεί και παραπάνω!

Δραστηριότητα: Αφού διαβάσετε ή δείτε με τους μικρούς μας φίλους το παραμύθι, μπορείτε να εκτυπώσετε και να δώσετε στους μικρούς μας, να ζωγραφίσουν τον αξιολάτρευτο και φίλο μας, Έλμερ, όπως οι ίδιοι επιθυμούν με τον δικό τους μοναδικό και υπέροχο τρόπο, μπορείτε, επίσης, κι εσείς, οι ίδιοι να τον ζωγραφίσετε, κι ύστερα να συζητήσετε για τη διαφορετικότητα.

✍🏻Γράφει η Δέσποινα Φουντουκίδου, εργοθεραπεία - ειδική αγωγή/αναγνωστικές-μαθησιακές δυσκολίες