19. ΕΦΙΑΛΤΕΣ

 

   Οι εφιάλτες κάνουν την εμφάνισή τους στην ηλικία των τριών έως έξι ετών, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ανησυχούν τους γονείς.  Δεδομένου πως  η φαντασία σε αυτή την ηλικία ολοένα και διεγείρεται είναι δύσκολο το παιδί να διακρίνει το όνειρο από την πραγματικότητα. Οι εφιάλτες  παρατηρούνται συνήθως το δεύτερο μισό του ύπνου και συχνά το παιδί δεν μπορεί να εκφράσει τι ήταν αυτό που τον τρόμαξε και τι του συνέβη. Αν όμως ξυπνήσει κλαίγοντας , είναι προσκολλημένο πάνω σας, δείχνει να φοβάται και δυσκολεύεται να κοιμηθεί ξανά είναι δείγματα πως είδε κάποιο  κακό όνειρο.

 

   Συνήθως το ερέθισμα αυτό είναι κάτι το οποίο προκάλεσε αναστάτωση ή φόβο στο παιδί πριν τον ύπνο. Υπάρχει πιθανότητα επίσης να εμφανιστεί λόγω έντονου άγχους ή ενός αισθήματος αποχωρισμού που βιώνει καθώς πλησιάζει η ώρα να κοιμηθεί στο κρεβάτι μόνο του. Κάποια μεγάλη αλλαγή στην καθημερινότητά του ( νέο μέλος στην οικογένεια, διαζύγιο, συνεχείς εντάσεις μεταξύ των γονέων) μπορεί να διαταράξει τον ύπνο του, διοχετεύοντας εκεί το άγχος του. Ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να πυροδοτήσει την εμφάνιση «κακού ονείρου»  και να ταλαιπωρεί το παιδί με αυτό τον τρόπο ενώ δυσκολεύεται να εκφραστεί διαφορετικά. Επιπλέον, το περιεχόμενο του ονείρου έχει να κάνει με την κατάσταση την οποία βιώνει το παιδί εκείνο το διάστημα, όπως για παράδειγμα ζητήματα ανεξαρτησίας , αποχωρισμού.

 

   Το ζήτημα είναι πώς μπορείτε να βοηθήσετε εσείς οι ίδιοι το παιδί σας, ανακουφίζοντάς το.  Είναι σημαντικό να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας , καθώς καταλαβαίνετε πως εάν το παιδί αντιληφθεί πως βρίσκεστε και εσείς σε ταραχή, πιθανόν να πανικοβληθεί και να ανησυχήσει περισσότερο. Η σωματική επαφή είναι άκρως σημαντική, καθώς το παιδί έχει την ανάγκη να νιώσει ασφάλεια και προστασία. Εξηγείστε του πως ό,τι είδε δεν μπορεί να το βλάψει και πως είναι ασφαλές. Πάρτε το μια αγκαλιά και προσπαθήστε να το καθησυχάσετε. Εάν η ηλικία, του επιτρέπει να σας μεταφέρει τι είναι αυτό που το τρόμαξε, ακούστε το με προσοχή. Μην διακωμωδήσετε το περιστατικό, καθώς  αυτό θα αποτρέψει το παιδί από το να σας αναφέρει ξανά κάτι αντίστοιχο. Εάν πιστεύετε πως θα το ανακουφίσει, μπορείτε να δείτε μαζί πως δεν υπάρχει κάτι στο δωμάτιο που να το θέτει σε κίνδυνο. Θα βοηθούσε το  αγαπημένο του αρκουδάκι αλλά και ένα φωτάκι αναμμένο, ώστε να μειωθεί το ενδεχόμενο να αισθάνεται ανασφάλεια και φόβο.

 

   Προληπτικά,  μπορεί να δράσει  η δημιουργία μιας νέας ρουτίνας η οποία θα βοηθά το παιδί να χαλαρώσει και να αποβάλλει τυχόν αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα. Ένα παραμύθι, η αποχή από την τηλεόραση  μερικές ώρες πριν, ώστε να μην δεχτεί κάποιο ερέθισμα το οποίο μπορεί να του προκαλέσει αναστάτωση. Θα μπορούσατε να του  διαβάσετε κάποιο παραμύθι που να εξηγεί πως όλοι μας βλέπουμε όνειρα αλλά είναι διακριτό από την πραγματικότητα. Η τακτική ώρα ύπνου αλλά και ξυπνήματος, θα βοηθήσει το παιδί να συνδέσει την ασφάλεια και τη σιγουριά με τον ύπνο. Θα μπορούσατε ακόμα, να εφαρμόσετε μια «δραστηριότητα» όσο βρίσκεστε στο κρεβάτι, να συζητάτε τι το έκανε χαρούμενο στη διάρκεια της ημέρας, το παιχνίδι με τον φίλο του, ο χρόνος που περάσατε μαζί μαγειρεύοντας ή το διάστημα που ζωγράφιζε τον αγαπημένο του ήρωα.

 

Γενικώς λοιπόν, η εμφάνιση ενός εφιάλτη τις περισσότερες φορές είναι κάτι παροδικό και δεν πρέπει να προκαλεί ανησυχία στους γονείς. Αν όμως διαπιστώσετε πως αυτό εντείνεται και το παιδί σας αντιμετωπίζει δυσκολία στο να κοιμηθεί, κοιμάται ανήσυχα ή επηρεάζεται η καθημερινότητά του εξαιτίας των ονείρων που το τρομάζουν, καλό θα ήταν να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό.

 Δεν υπάρχει ο τέλειος γονιός, γι’ αυτό κοίτα να είσαι αληθινός! 

…και πάντα πλάι στα παιδιά!

Sue Atkins

✍️ Γράφει η Δήμητρα Κοζμίδου, κοινωνική λειτουργός.

_____________________________________________

🦊|CheirelProject